Verslag reisdagboek - vlucht Amsterdam - Libanon

Voor wie het leuk vindt om te lezen, de komende weken zal ik hier de tekst van mijn reisdagboek plaatsen. Hier alvast de eerste dag - de rest volgt afhankelijk van hoeveel tijd en zin ik heb om te typen...

Woensdag 22 september
Ik weet niet precies hoe laat het nu is, maar we zitten op Queen Alia Airport in Amman en door vertraging hebben we nog ruim 4 uur voordat onze vlucht naar Beiroet vertrekt.
Prima vlucht van Royal Jordanian – erg koninklijk, overal kroontjes (op bestek, servetten, kussens enz.). Garfield gezien – al werd de film onderbroken voor de mededeling dat er evaluatieformulieren uitgedeeld zouden worden. Erg grappig.
Voor een grote wereldstad is het vliegveld van Amman wat armoedig. Een paar luxe tax free winkels maar karige meubels, weinig voorzieningen en weinig te doen of te zien voor de komende 4 uur.
Kort gesproken met Anouk en Jacques, niet veel verder gekomen dan ons voorstellen maar het zij zo, we zien wel of het gezellig wordt en zo niet, dan niet. Ze komen wat stil over, maar niet onvriendelijk. Nou, nog 3 uur en 50 minuten.

We kunnen stellen dat Libanon een enerverend land is. Uiteindelijk was het 2 uur ‘s ochtends toen we landden op het hypermoderne Beirut Airport, waarna de douaneformaliteiten nog een goed uur duurden. Elke bladzijde van ons paspoort werd gecontroleerd om er zeker van te zijn dat we niet in Israël zijn geweest. Vooral niet lachen dus en de douanier rustig zijn werk laten doen, stempels zetten enz. Bagage gehaald en eindelijk ontvangen door de agent van Rosetta, waarvan ik de naam ben vergeten. We waren toen werkelijk de laatsten om het vliegveld uit te lopen.
Toen met twee auto’s naar het hotel maar ja, Libanon hè, dus de auto hield ermee op na een paar minuten. Dus met z’n vijven plus chauffeur in de andere auto en de arme agent – die het werkelijk vreselijk vond – bleef achter met kapotte auto en onze bagage. Gezellig met Marjan op schoot op de voorbank, een lange rit door Beiroet want onze chauffeur (die later Naïef blijkt te heten, zal ik vast wel verkeerd spellen maar het heeft wel iets zo) bleek werkelijk niet te weten hoe hij naar ons hotel moest rijden. Uiteindelijk om 4 uur bij Hotel Mayflower beland, zeer moe en zeer melig. Biertje gedronken uit de minibar, gedoucht en naar bed, niet dat ik nog echt wat geslapen heb.
Eerste indruk van Beiroet: een puinhoop. Maar ‘s nachts ziet bijna geen enkele stad er mooi uit. Heel opvallend is dat ze gordijnen/zonwering ophangen aan de buitenkant van de balkons. Wel heel handig want zo heb je a) een extra kamer (het balkon) en b) ventilatieruimte tussen de zon en het raam. Maar het ziet er ook ontzettend armoedig uit, zo!