"Do you like Aleppo?"

Donderdag 30 september
Dagje Aleppo. Niet al te vroeg opgestaan, rond 10 uur naar het postkantoor gelopen, toen naar de bank en daarna ISO 9001 gecertificeerde cappuccino gedronken ("we realise that quality is a never-ending journey") voordat we naar de soek wandelden. Volgens onze reisbegeleidster is dit een ‘soek voor gevorderden’ maar wij vonden het moeilijker de soek te vinden dan om erin te verdwalen!
Heel toevallig kwamen we al vrij snel bij de waterpijpsoek war Marjan en Marina erg mooie waterpijpen gekocht hebben. Het was gewoon een plaatselijk winkeltje (de eigenaar sprak geen Engels en wist zich geen goed raad met toeristen; afdingen zat er al helemaal niet bij) en we werden erg goed geholpen. Er werd zelfs voorgedaan hoe je de waterpijp in elkaar moet zetten zodat we niet straks met een bouwpakket zonder gebruiksaanwijzing zitten. Sterker nog, de andere aanwezigen in de winkel mochten niet helpen toen Marjan voor moest doen hoe ze alle losse onderdelen weer in elkaar schroefde!
Doorgeslenterd door de overdekte straatjes – een leuke sfeer, leuke winkeltjes, maar geen doolhof.
Tijd om wat te drinken maar we konden niks vinden en het was te heet om buiten te blijven, dus bij het dichtstbijzijnde toeristenhotel neergeploft buiten de soek. Opgeknapt na een cola, besloten we naar het park bij ons hotel te lopen om daar de ansichtkaarten te schrijven. Een beetje mank lopende jongen die niet helemaal 100% was haalt ons in en loopt voor ons uit. Bij het stoplicht staat hij ineens achter mij en net als ik wil oversteken grijpt hij mij in de billen en holt snel weg.
Wat een ongelooflijke griezel. Ik schrok enorm omdat het zo onverwacht was en hoewel het niet meer was dan een knijp in de billen voelt het toch als een aantasting van je integriteit, ook al klinkt dat zwaar uitgedrukt. De jongen was natuurlijk niet helemaal normaal en kan vast niet makkelijk een meisje vinden in dit land, maar wat is dit voor een gestoord gebied dat ze denken dat ze dit bij Westerse vrouwen kunnen doen?
Overdrijf ik? Nog geen half uur later overkomt Marjan precies hetzelfde (jongen met schaal met brood op zijn hoofd loopt ons tegemoet en knijpt in haar borsten). We waren nu iets beter voorbereid, dus deze jongen helemaal uitgescholden. Engerds.
En dan toch typisch Syrië: stapt een oudere heer af op Marjan en biedt uitvoerig zijn excuses aan voor wat er was gebeurd, dat hij het heel erg vond dat een van zijn landgenoten dit heeft gedaan.
Enigszins geschrokken in het park een leuk bankje in de schaduw gevonden, waar een tienerjongen vol hormonen gluurde naar de Avant Garde (wat een ‘sexy vrouwen’ toch in dat blad, maar niet heus). Hoezo seksueel gefrustreerd land?!
Op dit moment hadden we het echt helemaal gehad met Aleppo. Grauwe stad, geen klap aan en dan ook nog eens mannen die denken dat ze aan je mogen zitten, terwijl de vrouwen ons gewoonweg negeren. En dat terwijl we een lange broek en blouse met lange mouwen aan hadden!
En dan net als je niks leuks aan Aleppo kunt ontdekken, komt er een Koerdische vrouw naast je zitten met haar nichtje en drie kinderen. Helaas sprak zij geen Engels en is ons Koerdisch ook niet meer wat het geweest is, maar via gebaren heette ze ons welkom, gaf ons een handvol zonnebloempitten (nog met schil eromheen, dus dat eet niet handig) en nodigde ons uit om bij haar thuis te komen eten. Hadden we heel graag gedaan, maar aangezien we elkaar niet konden verstaan leek ons dat niet erg handig. Jammer, maar helaas.
Vervolgens kwam er een oud tantetje bij ons zitten (type keurig verzorgde Française met geruit rokje) en vraagt "do you like Aleppo?". Wij heel beleefd positief antwoordend, waarop zij verbaasd uitroept, "really? You like Aleppo? I hate it!". Nou wij ook dus. Toen werd het even wat ingewikkeld, want de Koerdische vroeg haar om wat zinnen te vertalen, terwijl dat tantetje al onze aandacht voor zichzelf wilde. Nog even met beiden gekletst en zodoende een prettige afsluiting van een verder waardeloze dag.
Naar het Baron’s Hotel gelopen voor een biertje en om bij te komen van de schrik van vanmiddag. Marina liep achter ons want hoe stom het ook klinkt, Marjan en ik voelden ons gewoon niet prettig met al die mannen om ons heen op straat. Iedereen ziet er dan verdacht uit en jongens of mannen die niet helemaal 100% leken liepen we met een enorme boog omheen.
Omgekleed en superchique (euh, voor vakantie begrippen dan) gewandeld naar het Beit El Wakil restaurant – we hadden nog wel een goede maaltijd verdiend! Heel leuk hoe het personeel ons herkende en echt een geweldige maaltijd weer gehad. Inclusief fles wijn, biertje, koffie en een toetje kwamen we op iets van 12 euro per persoon. Jammer dat we er geen foto’s hebben genomen want het zag er echt sprookjesachtig mooi uit!