Zwijgen in Hama

Woensdag 29 september
Uitgeslapen en rond halftien vertrokken naar Aleppo via een bedoeïenenhuisje, Homs en Hama.
Het bezoek aan het bedoeïenendorpje (bijenkorf-vormige lemen hutjes) was op zich een leuke uitruil (inkomsten voor hen als betaling voor de thee, een kijkje in een echt huisje voor ons) ware het niet dat onze gids wat neerbuigend deed.
Homs was ook niets bijzonders – gestopt voor de moskee waar wij drietjes niet in zijn gegaan, even kort gesproken met een paar dames die in de schaduw op een muurtje zaten en vervolgens een shaggie gerookt naast een dame in het zwart die ook aan het roken was. Als zij in het openbaar mocht roken, dan mochten Marjan en Marina dat ook.
Toen Hama, een plaatsje beroemd om zijn middeleeuwse waterraden die gebruikt werden om het omliggende gebied te irrigeren. Mooi om te zien maar vooral ook stuitend om foto’s en afbeeldingen van Assad bij deze noria’s te zien. In 1982 sloeg hij namelijk uiterst bloedig een opstand neer en liet zijn broer de stad bombarderen, met als gevolg dat niet alleen veel van de waterraden werden vernietigd en een aantal opstandelingen gedood, maar ook vele duizenden onschuldige mensen omkwamen. Hoe moet dat wel niet zijn voor het dorp dat er nu overal afbeeldingen van de verantwoordelijke vroegere president en zijn zoon hangen? Uiteraard vertelt onze gids hier niets over maar dat hadden onze reisgidsen ook al gemeld – iedereen weet het, niemand praat erover. Fijn, zo’n ontspannen sfeer waarin iedereen gewoon kan praten.
Geluncht onder het gekreun van een draaiende noria (typisch gerecht voor deze streek geprobeerd, lamsvlees met rijst in zure melk – geen aanrader!) en toen eindelijk doorgereden naar Aleppo.
Ik weet niet wat ik mij van Aleppo had voorgesteld maar het is vooral grauw. Grauw van al het stof en zand – zelfs de bomen zijn er niet echt groen.
Prima hotelletje, moe, dus even rondgelopen op zoek naar een internetcafé (niet gevonden) en toen per toeval terechtgekomen bij het restaurant waar we naar op zoek waren: Beit El Wakil, een voormalig Grieks Orthodox weeshuis in de Armeense wijk van de stad. Het restaurant bevindt zich in de voormalige binnenplaats van het weeshuis en ziet er gewoon schitterend uit. Zo mooi zelfs dat toen we de menukaart lazen en er geen prijzen op stonden, we erg bezorgd waren of we de maaltijd zouden kunnen betalen. Vijf-sterren bediening (stoel aangeschoven, water inschenken alsof het dure wijn is, zeer vriendelijke maar uiterst correcte bediening door maître d’s, kelners, hulpjes enz.) en ook nog eens erg lekker eten. En ja, zeer betaalbaar – een lachertje eigenlijk.