Druzen en Maronieten

Naast Moslims, Christenen en een miniem aantal Joden dat niet uit het gebied is vertrokken (richting Israël), komen we in deze gebieden ook Druzen en Maronieten tegen.

Heb wat nagespeurd in de reisgidsen en op internet:
De Druzen zijn in ongeveer de 10e eeuw ontstaan als poging om de Islam te vernieuwen - ze stammen af van de Sjiïtische leer. Verdreven door de Sjiïeten, vestigden zij zich in m.n. Libanon en Jordanië. Hun naam stamt vermoedelijk af van een van de hervormers en prekers, Ad-Darzi, hoewel er ook een legende is dat zij zouden afstammen van de kruisvaarder graaf de Dreux.

Over het geloof van de Druzen is niet heel veel bekend omdat zij buitenstaanders niet graag toelaten. Er schijnt een onderscheid te zijn tussen 'wetenden' (kleine elite groep) en 'onwetenden' (de overige gelovigen). Hoewel hun geloof afstamt van de Islam, hebben ze geen moskee nodig voor hun riten, hechten ze geen betekenis aan de vijf pijlers van de Islam, wordt er niet 5 keer per dag gebeden en doen ze ook niet mee aan de tocht naar Mekka. De leer van de Druzen zou in 7 boeken vermeld staan en bestaan uit een combinatie van Islamitische en Christelijke elementen, alsmede wijsheden van de Perzen. Ze kennen geen priesters en de wetenden komen in ieder geval elke donderdag bijeen, maar verder is er niet veel bekend.

De Maronieten daarentegen zijn de Libanese Christenen en over hun geloof is wel meer bekend. Hun naam stamt of af van de monnik Johannes Maro die in 680 nChr. door de Paus tot patriarch van Libanon werd genoemd, óf van de heremiet Maroun die rond 600 nChr. vanwege zijn vroomheid werd vereerd.
Onder de Islamitische heersers verwierven de Maronieten faam vanwege hun vertaalkunst (o.a. vertaling van de Ilias naar het Syrisch). Na het succes van de eerste kruistocht zochten zij aansluiting bij de RK kerk in Rome, hoewel er van veel contact niet echt sprake was. Gedurende de middeleeuwen was de dienst bij de Maronieten overigens in het Arabisch, waar in Europa het Latijn werd gebruikt. Een ander verschil is (nog steeds) dat aspirant-priesters mogen trouwen.
De Maronieten zijn altijd goed opgeleid geweest en zijn daardoor oververtegenwoordigd in het openbare leven van Libanon, wat geregeld tot problemen leidt. In 1860 vond een groot bloedbad plaats, waarbij 20.000 Maronieten werden gedood; bij de laatste burgeroorlog in Libanon ontstonden ook weer spanningen tussen de Maronieten en andere bevolkingsgroepen, met name de... Druzen! Als gevolg hiervan zijn veel Maronieten naar Cyprus gevlucht.

Poorten van Damascus

Grappig dat er weinig echt bekende literatuur is over Libanon en Jordanië (ook niet in het Engels), maar wel een goed geschreven roman over Syrië, nl. de Poorten van Damascus van Lieve Joris. Het boek is zelfs in het Engels vertaald en opgenomen in de Lonely Planet serie van reisverhalen.

Het boek geeft een beeld van het dagelijks leven in Damascus kort na de Golfoorlog. Juist het feit dat het gaat om de dagelijkse gebeurtenissen maakt het boek zo lezenswaardig - ben erg benieuwd of wij een glimp hiervan kunnen opvangen als wij in Syrië zijn.

Kort stukje van de uitgever:

Toen de Golfoorlog uitbrak reisde Lieve Joris naar Damascus, naar Hala, die zij twaalf jaar eerder had ontmoet. Zij hadden dezelfde dromen, maar al gauw raakte Hala verstrikt in een web van politieke problemen. Via Hala en haar vrienden schetst Lieve Joris de dilemma’s van moderne Arabische intellectuelen die balanceren tussen hun bitterheid tegenover het Westen en het failliet van hun eigen dromen.

Petra

Het eerste dat mensen vragen als ik zeg dat ik naar Jordanië ga is of ik ook naar Petra ga, wat waarschijnlijk zoiets is als vragen of je de Eiffeltoren gaat zien als je voor de eerste keer naar Parijs gaat of de Taj Mahal als je naar Agra gaat. Maar goed, wij gaan dus inderdaad naar Petra en ik heb al wel wat gelezen in de reisgidsen maar het is erg veel informatie, dus vind het nog erg lastig om het belangrijkste eruit te filteren.

Wat ik hier wel wil vermelden is een website met een virtuele tour van Petra, wat een beeld geeft van wat wij hopelijk gaan zien. Een andere site die zeker de moeite van het bezoeken waard is, is hier te vinden. Het schijnt dat je er ook na zonsondergang terecht kunt en dat klinkt wel erg sprookjesachtig!!

Kruistochten en tempeliers

Waar je bij Syrië misschien niet automatisch aan denkt is dat het land een aantal bijzondere burchten bezit uit de tijd van de kruistochten. De meest beroemde (waar we gelukkig ook naartoe gaan) is Krak des Chevaliers dat stamt uit de eerste helft van de 12e eeuw.

Het hoe en waarom van de kruistochten is niet zo heel eenvoudig in een paar korte zinnen uit te leggen. Heb toevallig (nou ja, niet helemaal toevallig) een boekje over de eerste kruistocht gelezen, waarvan de hoofdlijn eigenlijk is dat de eerste kruistocht een samenloop van omstandigheden was. Er waren in West Europa, en dan met name Frankrijk, veel jongere adelijke zonen met te veel energie en wapens en te weinig nuttige tijdsbesteding. Het aantal plunderingen, rooftochten en familie-vetes was een zorgelijk probleem geworden. Alexius Comnenus, keizer van het Bijzantijnse Rijk had al enige jaren terug de Paus in Rome om hulp gevraagd omdat een deel van zijn gebied door de Seljoeken (een Turks geslacht dat zich onlangs tot de islam had bekeerd) was veroverd. In eerste instantie had Rome niet gereageerd, totdat Urbanus II Paus werd - een Fransman die zich zorgen maakte om de problemen met de ridders in zijn geboorteland.

De kruistocht was in eerste instantie bedoeld als een militaire expeditie voor Franse ridders en in eerste instantie werd er helemaal niet in het vooruitzicht gesteld dat deelname zou leiden tot verlossing van zonden of wat dan ook. Sterker nog, toen een aantal Spaanse ridders om toestemming vroeg om zich bij de kruistocht aan te sluiten kregen zij te horen dat zij zich beter konden concentreren op het verdrijven van de Moren uit Spanje. Urbanus II was ook helemaal niet blij met de hoeveelheid leken en geestelijken die mee wilden gaan, maar kon er weinig tegen doen. En hoewel de sfeer later veranderde, wijzen alle vroege bronnen erop dat de expeditie zuiver militair was bedoeld - het anti-islamitische karakter kwam pas later. En tja, toen de delegatie eenmaal in het gebied was en Byzantium had geholpen was het net zo makkelijk om even door te reizen en Jeruzalem te 'bevrijden'. En zo ontstonden diverse kleine ridderstaatjes in het Midden Oosten en werden overal West-Europese burchten opgericht.

Na de eerste kruistocht volgden nog een aantal andere kruistochten die steeds fanatieker en steeds anti-islamitischer werden, waarbij een deel van de deelnemers overduidelijk gedreven werd door de zucht naar rijkdom, macht en/of beloning in het hiernamaals.

En wat begon als een groep ridders, werd langzamerhand een groep geestelijke ridders, van waaruit de Johannieters en de Tempeliers zich ontwikkelden. En daar valt nog veel meer over te vertellen, maar dat kun je hier verder lezen.

Heb het zelf nog niet gelezen, maar heb mij laten vertellen dat voor wie geïnteresseerd is in de Tempeliers, de kruistochten en de (het?) heilige graal, het boek de Da Vinci Code van Dan Brown een aanrader is.